Yine Yalnızsın Bu Sokaklarda Görünür Zifiri Karanlık Etrafında Sarar Dört Bir Yanını Amansızca Korkularını Yaşatır Acımasızca
Koşarsın Durmadan Bir Çıkmaza Varamazsın İsteğinin Yüce Aydınlığa Ne Kadar Uzak Durmaya Çalışsanda O Seni Hep Siyahlığıyla Kaplamakta
Durmadan Senin Duygularınla Oynar Senin Tüm Benliğini İçinden Söker Atar Kalbindeki Sevgileri Nefretiyle Karalar Kimse Bilmez Bunu Neden Niye Yapar
Biliyorum Birgün Birisi Güneş Gibi Üstüne Doğar Masmavi Denizin Azgın Sularıyla Onu Boğar Artık Vazgeçmesede Tüm Bu Kötülüklerinden Bu Hayat Onunda Çarkına Çomak Sokar