SENSİZ GECEM

Dün gece şehrin sokakları karanlık, bir kadarda sessizdi

Ne bir yıldız vardı gökyüzünde ne de ay

Rüzgar estikçe köpek havlamaları ağaçların fısıltısıyla birleşip sessizliği

bozuyor

Hafif bir korku saplıyordu kalbime

Tüm şehir sözleşmiş gibiydi sessizlik yeminine

Hayat kadınlarının sokakları çınlatan kahkahaları bile kesilmiş

Sanki senin yasını tutuyorlardı benimle birlikte

Gözlerimden akan yaşlar

Göl oluşturdu salonun en sevdiğin köşesinde

Gelmedin sevgilim ben yine baş başayım sensiz gecemle.

meryem krüezi